Showing posts with label vosdanig. Show all posts
Showing posts with label vosdanig. Show all posts

Thursday, December 10, 2009

Ոստանիկ: Ելքը

Չկա՛յ ոչինչ օտար
Աշխարհում այս հին,
Ո՜ւր ել լինես, պայծառ,
Ժպտա՛ ամէնքին.-

Ուղիներում անծիր,
Սրտաբա՛ց, հրկէզ,
Հանդիպողին գրկի՛ր
Հարազատի պէս։

Եւ ուր մի հո՛ւր շողայ,
Մօտիկ՝ թէ հեռուն,
Կարծիր քո լո՛յսն է դա,
Դո՜ւ ես վառել կեանքում.

Պալատներում՝ թէ մի
Խրճիթում աժան,
Մէ՜կ է, ժպտա, անցի՛,
ԱՆՑՈ՛ՐԴ բարեկամ…


ԱՐԴԻ ՀԱՅ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ (Ժողովածու), Ա. Հատոր, Արտասահմանի Գրողներ, ՀԱՅ ԳՐԱԳԷՏՆԵՐՈՒ ԲԱՐԵԿԱՄՆԵՐ Մատենաշար 11, Փարիզ 1939.

Sunday, November 29, 2009

Ոստանիկ: Այն Հեռու Հեռաւորին

Click here for the audio clip Այն Հեռու Հեռաւորին read by Lola Koundakjian.


Ի՜նչ անուն տամ քեզ աշխարհումը այս,
Որ ամէն մի սիրտ զգայ ու ապրի
Այնպէս, ինչպէս որ ԵՂԵ՜Լ ես ու ԿԱ՛Ս
Սահմաններէն դուրս մարդու ԵՐԱԶԻ։

-- Ո՛չ աղջիկ ես դու, ո՛չ փառքի ճամբայ,
Ոչ էլ աշխարհիկ մի վեհ զգացում,
Բայց շունչդ արդէն շարժում է ահա
ՀԱՍԿԵՐՆ՝ ԻՄ ՀՈԳՈՒ ՀՈՍԱՆՔՈՎ ՀԱՍՈՒՆ…



ԱՐԴԻ ՀԱՅ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ (Ժողովածու), Ա. Հատոր, Արտասահմանի Գրողներ, ՀԱՅ ԳՐԱԳԷՏՆԵՐՈՒ ԲԱՐԵԿԱՄՆԵՐ Մատենաշար 11, Փարիզ 1939.

Friday, June 15, 2007

Ոստանիկ: Այս ես եմ

Այս ես եմ, ե՛ս եմ, նոյն ինքն իմ մէջ,
Տիեզերքն ամբողջ, ժամանակն անվերջ.

Որ կը ծաւալի ու կը ծանրանայ
Մշտնջենական պարապին վըրայ.

Որ կը դառնայ ձեւ, զանգուած ու շարժում.
Ինքն իրմով պարապ, ինքն իրմով լեցուն,

Կազմելով կեանքն այս - միրաժ ոչնչի,
Ուր իր մահովն ալ, կը վերածընի:

Այս ես եմ, ե՛ս եմ, ուրիշ ոչի՛նչ կայ,
Իմ մըշտահռչակ էութիւնն է սա...

Էջ 17 «ՄԵՆՔ» Թիւ 1, 1931

Ոստանիկ (1898-1953)


A second version of this poem, published in
ԱՐԴԻ ՀԱՅ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ (Ժողովածու), Ա. Հատոր, Արտասահմանի Գրողներ, ՀԱՅ ԳՐԱԳԷՏՆԵՐՈՒ ԲԱՐԵԿԱՄՆԵՐ Մատենաշար 11, Փարիզ 1939, page 115.

Այս ես եմ, ե՛ս եմ, նոյն ինքն իմ մէջ,
Տիեզե՛րքն ամբողջ, ժամանակն անվերջ,

Որ կը ծաւալի ու կը ծանրանայ
Մշտնջենական պարապին վրայ…

Որ կը դառնայ ՁԵՒ, ԶԱՆԳՒԱԾ ու ՇԱՐԺՈՒՄ,
Ինքն իրմով պարապ՝ ինքն իրմով լեցուն, --

Կազմելով կեանքն այս - միրա՜ժն ՈՉՆՉԻ,
Ուր իր մահովն ալ, կը վերածնւի…

Այս ե՛ս եմ, ե՛ս եմ, ուրիշ ոչի՛նչ կայ,
Իմ ՄՇՏԱՀՈԼՈՎ էութիւնն է սա։