Showing posts with label Bebo Simonian. Show all posts
Showing posts with label Bebo Simonian. Show all posts

Saturday, March 28, 2015

We mourn the passing of Lebanese-Armenian writer Bebo Simonian

Bebo Simonian was born in 1937 in Alexandria, Egypt. In 1939, his family moved to Beirut where he received his primary education at the Nichan Palandjian Djemaran, continuing on at the Antelias seminary and Université Saint Josef. 

With a career spanning over 40 years, Bebo Simonian was a teacher and journalist. A member of the Union of Armenian Writers of Lebanon he wrote for several papers. 

Bebo Simonian was an author of many poetry and prose collections and articles. His poetry books include Prelude, Նախերգանք,  (1968), “Myth of the Greens”, Կանաչներու առասպելը, (1977), “Humans”, Մարդեղութիւն, (1981), “Cry of Trees”, Ծառին ճիչը, (1991) and “In Front of the Lights of the Mediterranean”, Միջերկրականի լոյսերուն դիմաց, (2004). 

His prose collections include “Shred Shred”, Ծուէն¬ծուէն, (1981), “Roots of Cedars” (Մայրիներու արմատները) (1986) and “Instants in the Days of Man and Life”, Ակնթարթներ մարդու եւ կեանքի առօրեայէն, (2012). Bebo Simonian’s complete works “Pages and Materials of Literature” was published in 2012 .

Mr. Simonian passed away in Beirut on March 27, 2015.


Պէյրութի Մէջ Մահացած Է Լիբանանահայ Գրող Պէպօ Սիմոնեանը

ԵՐԵՒԱՆ, «Արմէնփրէս».¬ Պէյրութի մէջ մահացած է նշանաւոր գրող, լիբանանահայ մշակութային կեանքի երեւելի անձնաւորութիւններէն, երկարամեայ ուսուցիչ, լրագրող, հասարակական գործիչ Պէպօ Սիմոնեանը (Պետրոս Գալայճեան): Այս մասին տեղեկացուցած են Հայաստանի Գրողներու միութենէն։
Պէպօ Սիմոնեան ծնած է 1937ին, Աղեքսանտրիա: Երկու տարի ետք ընտանիքը տեղափոխուած է Պէյրութ: Նախնական կրթութիւնը ստացած է Նշան Փալանճեան ճեմարանին եւ Անթիլիասի դպրեվանքին մէջ: Այնուհետեւ աւարտած է «Սէն Ժոզէֆ» ֆրանսական համալսարանի արեւելեան դպրութեան կաճառի հայագիտական ճիւղը: Աւելի քան 40 տարի զբաղած է մանկավարժութեամբ, զուգահեռաբար նաեւ լրագրութեամբ: Անդամ է Լիբանանահայ գրողներու համախմբումի եւ քարտուղարութեան, անդամ է «Կամար»ի եւ «Շիրակ» գրական հանդէսներու խմբագրական կազմերուն։
Պէպօ Սիմոնեան հեղինակ էր բազմաթիւ չափածոյ, արձակ, գրաքննադատական եւ հրապարակախօսական ժողովածուներու: Անոր բանաստեղծական գիրքերէն յիշատակելի են «Նախերգանք» (1968), «Կանաչներու առասպելը» (1977), «Մարդեղութիւն» (1981), «Ծառին ճիչը» (1991), «Միջերկրականի լոյսերուն դիմաց» (2004) ժողովածուները: Արձակ գործերէն յիշենք «Ծուէն¬ծուէն» (1981), «Մայրիներու արմատները» (1986), «Ակնթարթներ մարդու եւ կեանքի առօրեայէն» (2012) գիրքերը: Անոր գրականագիտական ուսումնասիրութիւնները ամփոփուած են 2012ին լոյս ընծայուած «Էջեր եւ նիւթեր գրականութեան» երկու հատորներու մէջ»:
Պէպօ Սիմոնեան պարգեւատրուած է Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Արամ Ա. կաթողիկոսին կողմէ՝ «Մեսրոպ Մաշտոց» շքանշանով, իսկ 2012ին Հայաստանի Հանրապետութեան նախագահին կողմէ արժանացած է «Մովսէս Խորենացի» մետալի:

«Սքանչելի գրողի եւ մտաւորականի հայրենանուէր վաստակը մի ամուր եւ անխորտակ կամուրջ էր սփիւռքի եւ հայրենիքի միջեւ, որը կը շարունակի երկար խանդավառել ճշմարիտ արուեստասէրների սրտերը», յայտնած են Գրողներու միութենէն։

Wednesday, October 29, 2008

ՊԷՊՕ ՍԻՄՈՆԵԱՆ: ԳԱՐՆԱՆԱՅԻՆ ՄԵՂԵԴԻՆԵՐ

Համանուագ կայ այսօր բնութեան մէջ եւ օդին՝
Ճռուողիւններ սիրակա՜նչ համերգի պէս ներդաշնակ,
Կը դաշներգեն ցնծագին մեղեդիներ գարնայի՛ն.
Երկինքն այսօր է՛ կարծես երգեհոն մը հովուերգակ:
Որուն ոսկէ՜, արծաթէ՜ ստեղներուն վրայ ջինջ,
Կը նուագե՜ն, կը կայթե՜ն նուրբ մատներով թռչունի:
Առաւօտեան զով սիւքին ու զեփիւռին թաւշային,
Աղբիւրներուն երգեցիկ, առուակներու խոխոջին
Լուսակարկաչ մեղեդին՝ խարշափներով դաշնաւոր,
Ու գիւղակի մատուռին ղօղանջները մեղմօրօր
Կ՚ըլլան համերգ ազգային, բնութեան մէջ բազմալար,
Սրնգահար հովիւն ալ՝ արուեստագէտ խմբավար:
Գարնանային համերգի մեղեդիներն այս ցնծուն,
Կ՚ողողեն զիս նուագով, բնութեան խոր ձայներով:
Ժխորներէն քաղաքին, աղմուկներէն մայթերուն
Ու յափրանքի հովերէն հոգիս դարձած պարտասուն:
Կը վերանա՜յ ըմպելով վայելքի հե՛շտ բաժակէն
Կ՚այլակերպուի փառահեղ լուսերգութեան այս տօնէն:
Կ՚արձագանգեն հոգւոյս մէջ նուագները բնութեան,
Յուզումներու թրթիռներս ձայնանիշեր կը դառնան.
Ծնունդ կ՚առնեն արիւնէս նոր երանգներ խազերու,
Կ՚այլափոխուի տարօրէն հոգիս վինի բազմալար,
Կը զգամ ցաւը երկունքի ծնելիք նոր երգերու:
Լոյսի, ձայնի ծուէններ, որոնք փերթ-փերթ կը թափին,
Կ՚ըլլան երգեր տաւղահար, մեղեդիներ գարնայի՛ն:

Monday, June 09, 2008

Պէպօ Սիմոնեան։ Փողոցին Շունը

Անքուն գիշերուան լռութիւնները
յանկարծ հազացին,
ոռնոց մը հասաւ հեռուի հովերէն.
հո՞վն էր, թէ՞ շունը, որ կ՛ոռնար ուժգին…
կարծես հարազատ էին որ՝
կը հառաչէին…։

Փողոցը խաղաղ կը ննջէր հիմա
մութին մէջ անեզը…
ու լռելային փողոցներէն
երաժշտական մեղեդիի պէս
հառաչանքները
կու գային հանգչիլ սենեակիս անլոյս
լուրթ որմերուն մէջ…։

Քնած թէ արթուն խոկս կը յուշէր,
- փողոցին շունը
նոյն պահուն կը ննջէ
նոյն պահուն կը հաջէ…։

Բայց փողոցին հետ շունը արթուն է…
ոչ ոք կը խածնէ, - խածան շուն մը չէ,-
որ մեր դրացի Փիլիկ աղբօր պէս
շողոքորթ ալ չէ…
կը հաջէ միայն երբ կ՛ըղձայ այդպէս…
երբ ներսէն եկող մարմաջը անզուսպ
կը ստիպէ հաջել…
իմաստուն ձայն մը կարծես կը քսուի
շուրջի ձայներուն
երբ ան կը հաջէ…

Հառաչէն հաջին բազմագոյն շուներ կը մէկտեղուին հոն…
բազմութիւն կազմած
կ՛անցնին փողոցէն կամ մայթին կանգնած
կը սպասեն թարթափ
մէկը անծանօթ, որ գուցէ երբեք պիտի չգայ հոն…
իրենց սպասած անծանօթը չէր
փողոցին շունը,
որ անժամանակ կը հաջէր հիմա…
կը հաջէր անզուսպ գռեհիկ ոճով
ու գռեհկաձայն
հայհոյանքներու տարափին տակէն
կը փախչին անոնք
անյայտն սպասող անծանօթները։

Կը մնայ մինակ փողոցին շունը,
որ կը սլքտայ փողոցին ծայրէն մինչեւ միւս ծայրը
իր խարիսխին մօտ։
Երբ մինակ է ան, կը հաջէ մեղմ
ու ես կը լսեմ գիշերուան խորէն
լռութիւններու խոր անդորրներէն
իմաստուն ձայնը, որ մեղեդիի պէս
անուշ կը հնչէ
- Ես նոյն պահերուն
կը ննջեմ անխռով…
եւ նոյն պահերուն
կը հաջեմ անխոց…
- երբ շուրջս չկան անծանօթ շուներ
շարժող ու շաչող…։

5 Ապրիլ 1999