Showing posts with label Anoush Nakashian. Show all posts
Showing posts with label Anoush Nakashian. Show all posts

Saturday, August 23, 2014

ԱՆՈԻՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ: Հրանդ Տինքին

Բաց դռներդ լայն 
Հղօր Եւրոպա
Հայու արիւնով 
Սնուող գազանին …
Թող ժանիքներն իր 
Խրէ սրտիդ մէջ
Թերեւս յայնժամ 
Ապրիք ցաւը մեր
Զգաք ցաւը մեր։ 
Գրկէ՛ սրտաբաց 
Հայոց կոյսերուն 
Արիւնով լոգցած՝ 
Անկուշտ հրէշին։ 
Ցեղասպանութիւն 
Չէ՞ եղած երբէք
Ու դեո կը ժխտեն…
Ցեղասպանութիւնն 
Չէ՛ դադրած երբէք…

Քսան գարուններ 
Դեո չբոլորած 
Պատանի մը խեղճ
Իր նախնիներուն 
Չարութեամբ սնուած
Իր անմարդկային
Արարքով խլեց 
Նուիրուած կեանր մը
Հայ արդար դատի 
Պաշտպան մշակի։ 
Դեո չկշտացա՞ր 
Մէկ ու կէս միլիոն 
Թափած արիւնէդ... 
Իսկ մենք անդադրում 
Պիտի պայքարինք
Պայքարը մեր սուրբ՝ 
Եղեր է սուրով
Եղեր է խաչով
Եղեր է գրչով…
Մէկ ու կէս միլիոնի 
Թէ յանուն մէկի՝ 
Պայքար մինչեւ վերջ…


Արարքիդ համար
Ո՜վ քաղաքակիրթ
Քու սխալներով 
Պիտի վճարես
Ա՚յ դո՛ւ, անաստուած։



Այս բանաստեղծութիւնը լոյս տեսած է ՆՈՐ ՕՐ-ի մշակոյթային  յաւելուածին մէջ, Փետրուար 2007։

Sunday, August 01, 2010

ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ։ ԽՈՑՈՂ ԲԵՐԿՐԱՆՔ

Նորէն գիշերս
Անքուն անցուցի...

Եկած եմ քեզի...
Չեմ գիտեր ինչպէս
Հասած եմ դուռդ...
Զանգը չեմ խփած
Բայց սիրտս այնպէս
Ամուր կը զարնէ՝
Որ քեզի ծանօթ
Աղմուկէն ահա
Դուռդ կը բանաս...

Գիշերը ամբողջ
Անգիր ըրած եմ
Թէ ինչպէս պիտ ըսեմ:

Բայց պիտ չխօսիմ,
Իրականութիւնն
Դժուար է այնքան
Ու այնքան խոցող...
Որքան որ ժպտին
Աչքերս քեզի՝
Արցունքը պիտի
Կաթիլ առ կաթիլ
Սրտիս մէջ հոսի,
Անկեղծ արցունքը
Այս խոցող, դաժան
Իրականութեան...
Ապրիլ կեղծիքո՞վ...
Չսիրե՞լ քեզի...
Աստուծոյ տուած
Պարգեւը մերժե՞լ...

Ա՜խ, չէ՛, խոստացայ,
Չխօսիմ պիտի,
Ալ հարց պիտ չտամ,
Ինչո՞ւ... ինչպէ՞ս... ի՞նչ...

Իրականութիւնն
Դաժան չէ երբեք,
Քանզի միասին
Կը ժպտին կու լան
Երկուքիս սրտերն...

Ժպիտ ու արցունք՝
Սիրոյ ծնունդի
Անբաժան զոյգեր...

Ճիշդ այդպէս ալ մենք
Կապուած ենք իրար,
Լացող ժպիտով,
Ժպտուն արցունքով...
Մեր սրտերն կապող
Կամուրջը անտես,
Կամուրջը գաղտնի
Աստուած է հիւսեր
Թելով նարօտի,
Եւ օրհներ է զայն՝
Մեզ պարգեւելով
Այս հզօր սիրոյ
Բերկրանքը խոցող...