Monday, March 20, 2017

Յովհաննէս Ասպետ: ԿՐԱԿ ՈՒ ՄՈԽԻՐ

Այլեւս չեմ մտածում բեղումնավոր,
Քանի դեռ թանձրանում է սրտիս թախիծը.
Վա՜խ, անցել են տարիները ուղղեմոլոր,
Տանելով իրենց հետ իմ լուսե երազը:

Մ՛ի զղջում լռեցրել է իմ հոգին,
Տեսնում եմ որ հույլորեն անհետացել է,
Իր անփոխարինելի սերը՝ անգին,
Նրա երազը՝ ինձանից հեռացել է:

Արծաթափայլ հուշերի՝ ցոլքեր երբեմնի,
Տեղափոխում են իմ միտքը աղետալի,
Երբոր հոգուս կորովը՝ անհույս հատնի,
Փութով տանում են ինձ վայրեր սիրելի:

Երազը՝ մոլեգին այդ լույս օրերի,
Նրանց ջերմ շոյանքը՝ անցել են ինձանից.
Ա՜խ, վաղաժամ մարած մի կրակից,
Մնացել են մոխիրները երեկի:


Յովհաննէս Ասպետ, «Սիրոյ Քնար»
06/1973

No comments: