Մուշեղ Իշխան: Լիբանան
Ռումբեր տեղացին, ռումբեր հրավառ
Քաղաքին վրայ այս լուռ, բայց անքուն,
Մարդիկ յեղակարծ եղան շանթահար,
Եւ ահը մահուան մտաւ տունէ տուն:
Հրթիռներ կրակ սուրացին անվերջ
Եւ խրտակեցին երդ ու պատուհան,
Մթին ու խոնաւ նկուղներուն մէջ
Մարդիկ կոչ եկան խլուրդի նման:
Դժոխքէն ժայթքող հրանիւթ որպէս
Ժայթքեցան յաճախ ականներ հզօր,
Բիւր անձեր անﬔղ եղան ողջակէզ
Կամ ցիւ եղան կտոր առ կտոր:
Մին ըսաւ Աստուած սէր է և գթած,
Միւսն ըսաւ` Աստուած մէկ է և ﬕշտ ﬔծ,
Եւ տարածեցին աւեր, կոտորած…
Մայրիներուդ պէս անմահ Լիբանան,
Դուն գեղեցկութեան թագուհին ﬕակ,
Զոհն եղար անﬔղ այլոց ցանկութեան
Այլոց հեշտասէր մոլուցքին անյագ…
Մուշեղ Իշխան «Լուսեղէն Տրտմութիւն» Գիրքէն
No comments:
Post a Comment