Saturday, May 31, 2014

Literary Quote for May 2014



Իմ կղզիէս իր կղզին կ՛երթամ նորէն յամրօրօր:

ՄԱՏԹԷՈՍ ԶԱՐԻՖԵԱՆ, «Դէպի Սէր»

Friday, May 30, 2014

ԼԵՒՈՆ ԱՆԱՆՅԱՆ: ԻՄ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԱՆՏԱՌՈՒՄ

Կանգնած, դրախտի տեղ,
կալվածքներում փշի՝
Կարկատում եմ մռայլ
ծվենները հուշիս։
Իմ կուսական անտառ,
իմ կուսաթափ անտառ,
Ի՛նչ սեւ ձեռք է թողել
քեզ թլվատ ու անծառ։
Ի՛նչ սամում է անցել,
ի՛նչ կացնահար խորշակ,
Քանի՜ ճյուղ է զոհվել
անսիրտ սղոցի տակ։
Ոգիները կաղնու
թափառում են անճար,
Քաջքերը պար են բռնել
խենեշ ու մոլագար։
Թիթեռը ու՞ր իջնի, –
գոնե անկյուն մի զով, –
Առուն շունչն է փչում
օձի թունոտ լեզվով։
Բնությունը թոշնում,
լքում է մեզ հավետ,
Պոեզիան է մեռնում
վերջին լորենու հետ։
Փերեզակներ անկուշտ,
հերի՛ք լափեք դուք զեխ, –
Չորս տախտակն է ձերը,
ժանգոտ մի քանի մեխ։

Thursday, May 29, 2014

Վահան Թէքէեան: ՀԱՇՈՒԵՅԱՐԴԱՐ

Հաշուեյարդար. ի՜նչ մնաց. կեանքէն ինծի ի՞նչ մնաց.
Ինչ որ տուի ուրիշին. տարօրինա՜կ, ա՛յն մնաց.
Խանդաղատանք մը ծածուկ, օրհնութիւններ անիմաց,
Երբեմն հատնումը սրտիս ու մերթ արցունք մը անձայն...:

Ինչ որ գնաց ուրիշին՝ վերադարձաւ անուշցած
Ու զօրացած՝ հոգիիս մէջ մնալու յաւիտեան.
Ինչ որ տարաւ Սէրն ինծմէ՝ չկորսնցուց զայն Աստուած,
Տուաւ ինձ ետ ու ըրաւ կեանքս անով միշտ բուրեան...:

Եւ այժմ, ո՛վ Տէր, հակառակ իմ տանջանքիս, հակառակ
Ինծի համար սա՛ չորցած երջանկութեան աղբիւրին.
Հին գինիով յորդաբուխ ես կ'արբենա՜մ տակաւին...:

Ու չեմ ըսեր «ի՞նչ մնաց...»: Ի՞նչ մնաց հողին տակ
Եղէգներէն դիւրաթէք, կաղնիներէն հաստաբուն,
Արեւն ըմպած ըլլալու մխիթարանքը անհուն:

Wednesday, May 28, 2014

Michael Casey: Hoa Binh

August thirty-first
Stanley was all excited 
She just made eighteen
And got to vote 
For the first time 
There were sixteen slates 
To vote for 
In Vietnam that year 
And every slate's poster 
Said that 
That slate 
Wanted Hoa Binh
From voting 
She came back to me 
All excited 
Casee 
I vote for Hoa Binh 
That's nice, Stanley 
I did too 
Back in Hoa Ky 
I hope your vote counts


Tuesday, May 27, 2014

Michael Casey: BLUE DOT SIGN


she was walking down Bridge Street
to the Blue Dot
buy a half pound
for Sister Vincent Ferrer’s
Saint Patrick’s Day gift
box of candy
she was already in the car
when she told me that
or I wouldn’t have offered her
a ride in my pink cadillac
for Sister Vincent Ferrer?
Sister Vincent not my favorite person
Sister Vincent an Irishman?
you must have to be kidding me
but my passenger, Sister James, asks me
 Albert, how’d you get
 the money for such a nice car
like I stole it
  well I stall
  it is something like a secret, Sister
  you have to be discreet
  wouldn’t spread this around
  promise you won’t tell anyone, Sister?
  y’af to keep this quiet
  I mean this is like confessional, you know
  you won’t tell anybody? promise, right?
so she promises silence
as she gets out of the car
and I says
  Sister
  I rob banks
and she starts crossing herself
really really fast
looking up to heaven
after every sign
.
—Michael Casey (c) 2011

Michael Casey is the author of several books of poetry, including “Obscenities,” “Millrat,” and “Million Dollar Hole.” In 1972, he won the prestigious Yale Younger Poets Award for his book “Obscenities,” now considered a classic volume of both Vietnam War literature and war poetry of all time. His poems have appeared in the New York Times, Rolling Stone, The Nation, and many literary journals. A Lowell native, he graduated from Lowell High School and UMass Lowell (then-Lowell Technological Institute), and SUNY Buffalo (MFA in Creative Writing). He lives in the Merrimack Valley.

Monday, May 26, 2014

Նորա Պարութճեան: [Սիրտս կ’ուզէ յանցանք գործել]

Սիրտս կ’ուզէ յանցանք  գործել.
ա՜լ կ’ամչնամ,
50 տարիս լրացաւ,
դեռ՝ քաջերու զաւեշտով  փախուստ կու տամ
կախարդանքի ծուղակէն։

Իյնայի սանկ թաւալգլոր
խաւաքարտէ տարիքէս
նենգութեան մէջ շշուկին անցեալի մերկ ծառերու,
խառնէր սիրտս ու
արտաքսէր՝  կոկորդէս  վար դիւրին սահած
 ախորժալի պատառները վիթամինով համովցած։

Չարութիւնը աղբակոյտի վերածուած
 խցանուեր  է ներսիդիս
ու թոյլ չի տար որ ներեմ
ոտքիս տակ օձերու պէս գալարուող
մահէն անգամ մերժուած լեզուներու թունաւոր։
Պարտէզիս մէջ պէթոնէ
վարդ ու տատասկ փուշեր չունին այլեւս։
Կարծրութիւնը խեղճացած
իր յօրինած հովերուն խաղը միայն կը փչէ։

Սիրտս կ’ուզէ մուտք գործել
դուռ պատուհան ու պատնէշ  դեռ չիմացող աշխարհը,
ճամբաներու գաղափարը չհաստատած գետինը
քալեմ մէյ մը,
մէկը ինծի բարեւ տայ առանց պատճառ փնտռելու,
ուրկէ գալս հարցնէ առանց յետոյ-ն քակելու,
չնայիմ ոչ ետ ոչ առաջ,
ձեռքէն բռնեմ ձեռքէս սահող
սա անծանօթ  Ներկային
ու համբոյր մը դրոշմեմ իր ճակատին դառնացած,
ըսեմ իրեն՝ հազար անգամ ներողութիւն,
կը փնտռէի,  յուսամ շատ չեմ ուշացած։






Sunday, May 25, 2014

Նորա Պարութճեան: ՄԱՀՈՒԱՆ

Թեթեւ Տրամադրութեամբ եւ ազնիւ  զգացումներով

Ընդունեցի,
եւ ով զարմանք
ատեն ատեն սիրեցի։
Կը կարծէի թէ տգեղ էր
ու մանաւանդ սարսափելի,
չէէէ, եղան պահեր, երբ իսկապէս
թեւերս բաց դէպի իրեն վազեցի,
բայց ինք էր որ զիս մերժեց
զիս ետ մղեց տարածութիւն պահելով մեր միջեւ։

Տակաւին զիս չէ համբուրած,
ոչ ալ ձեռքս է բռնած,
միջնորդներով նամակները կը ղրկէ.
ամէն անգամ ստանալուս
սրտաշարժ մը կը ստեղծէ։
Կը խոստանայ՝
օր մ’անպայման պիտի գայ
ու զիս տանի,
զիս տանի,
տանի հեռու այն տեղը
որ տագնապի պահերուս
մօտիկ ըլլալ կը թուի,
ուր մէկ ցատքով հասնիլը՝
երկվայրկեանի կը նայի։

Վախազդեցիկ իր դէմքը
 թիւր է
կեղծ լուրջերու տեսքին պէս.
ես՝ անձնապէս
սեւը  սեւ, ճերմակը  ճերմակ տեսնելէս ետք
իրմէ աւելի բարի մէկու չեմ հանդիպած.
շատ  կ’ուզէի՝ շունչս շունչին
աչքս աչքին
ունկնդրել կեանքիս վերջին մեղեդին։





Friday, May 23, 2014

Էդվարդ Միլիտոնյան: ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ՄԱԿԵԴՈՆԱՑԻ

Հնդկական օվկիանոսի ափին արտասվում էր
Ալեքսանդր Մակեդոնացին,
Նա չէր տեսնում ցամաք, որ կարող է նվաճել։
Նա չէր կարող ջուրը գրավել,
Ջուրը վազում էր մատների արանքով,
Մտքի մաղի մեջ չէր մնում օվկիանոսը։
Ամեն ինչ նվաճելու համար պիտի մահանալ։
Եւ կնքեց մահկանացուն արագ
Եւ զմռսած ծրարն ուղարկեց մեզ,
Որ չենք կարողանում բացել
Այս էլ քանի դար։
Եւ արտասվում ենք նրա պես,

Նրա արցունքներով։

Thursday, May 22, 2014

Էդվարդ Միլիտոնյան: ՑԻՑԵՐՈՆԻ ՁԱՅՆԸ


Ոչ ոք չի կարողանում կտրել
Ցիցերոնի ձայնը:
Նրա բերանին բարձեր են դնում,
Փակում են լաբիրինթոսում,
Ավազե պարկերով են ծածկում,
Ատոմային թափոնների գերեզման են նետում,
Եւ էլի ճար չկա:
Պատմության խորքից լսվում է նրա ձայնը՝
Օ, ժամանակներ, օ, բարքեր,

Օ, մարդիկ:


CICERO’S VOICE
 
No one is able to smother
Cicero’s voice.
They cover his mouth with pillows,
They cast him in a labyrinth,
They cover him with sandbags,
They bury him in nuclear dumps,
To no avail.
From the depths of history, his voice wails --
O, tempore, o, mores,
 
O, mortals!
 
……………………….. Edward Militonian

Translated by Tatul Sonentz

Wednesday, May 21, 2014

Էդվարդ Միլիտոնյան: Կեսարի Հարցը

Դաշույնների սայրերին՝ պարտված դրոշի պես
Ծվատվում էր
Կեսարի մարմինը:
Նրա վրա իրենց ստորակետը,
Բազմակետը եւ, վերջապես, վերջակետն էին դրել
Ընկերներն ու ծպտյալ թշնամիները:
Հարցը՝ եւ դո՞ւ, Բրուտոս,
Ոչ մի պատասխան չստացավ:
Պատմությունն համառ երեխայի պես կրկնում է՝

Եւ դո՞ւ, Բրուտոս, եւ դո՞ւ, Պողոս, եւ դո՞ւ, Պետրոս


Էդվարդ Միլիտոնյան (1952- )


CAESAR’S QUEST

Like a routed flag trashed at the tip of daggers
Fell tattered
Caesar’s body.
On it, his comrades
And covert enemies had traced
Their comma, ellipses and, finally, period.
To his quest, “Et tu, Brute?”
He received no answer.
History repeats, like an obstinate youngster –
 
And you, Brutus? And you, Paul? And you, Peter…?
 
……………………………….. Edward Militonian

Translated by Tatul Sonentz

Monday, May 19, 2014

Հրաչյա Սարուխան։ [Ներեցե՛ք ինձ]

Ներեցե՛ք ինձ,
Ազնիվ, խստաբարո սրբե՛ր,
Ռոսլին ու Գրեկո, ու Ռաֆայել,
Հանդգնում եմ
Ահա՛
Արտասուքով սրբել
Երանգների փոշին ու հոգուս մեջ պահել:
Մատներս արտասվում են կորցրածի համար:
Սարսափելի ծանր է այս լքումը:
Լեոնարդոն թեեւ իմ հոգին է համակ,
Նարեկացին սակայն ինձ ձգում է...

Ընդունե՜ք ինձ,
Դանթե, ու Լորկա, ու Չարենց,
Ու մկրտեք ի՛նձ էլ հեղուկով սուրբ...
Իմ հոգեւոր կյանքում ինչ վրձինը չարեց՝
Իմ գրիչը կանի

Հմուտ ու նուրբ:

Forgive Me

Forgive me
Gentle, stern saints,
Roslin, Greco and Raphael,
For my daring
Thus
To erase with tears
The dust of hues and hide in my soul.
My fingers sob for what is lost.
This desertion is horribly heavy.
Although Leonardo is my entire soul,
Narekatsi is casting me aside…
 
Take me in your stride,
Dante, Lorca and Charents,
And christen me with holy liquid…
What my brush did not do in my pious life,
My pen shall render –
 
Skilled and slender.
 
 
…………………… Hrachia Saroukhan

Translated by Tatul Sonentz

Saturday, May 17, 2014

Հրաչյա Սարուխան։Էլէգիա Չորս Ձայնի, Դաշնամուրի եւ Թավջութակի համար

Չգնամ, չանրջեմ դաշտերում.
ճերմակ եմ՝ կանաչը չըողբա...
Հեւասիրտ չշրջեմ դաշտերում,–
Դաշտերում ցոլցլանք ու ցող կա։

Չգնամ, չանրջեմ դաշտերում,
ճերմակ եմ՝ կարմիրը չըողբա...
Խեւասիրտ չշրջեմ դաշտերում,–
Դաշտերում շոգ շշուկ ու շող կա։

Չգնամ, չանրջեմ դաշտերում,
ճերմակ եմ՝ դեղինը չըողբա...
Դեւասիրտ չշրջեմ դաշտերում,–
Դաշտերում դալկություն ու դող կա։

Չգնամ, չանրջեմ դաշտերում,
ճերմակ եմ՝ ճերմակը չըողբա...
Սեւասիրտ չշրջեմ դաշտերում,–

Դաշտերում հողածին ու հող կա։

Hrachya Saroukhan: 
ELEGY FOR FOUR SOUNDS, PIANO AND VIOLONCELLO

I wouldn’t like to go and dream in the field.
I’m white, I don’t want to lament the green.
With sad heart I wouldn’t like to walk in the fields -
There is glow and dew in the fields.

I wouldn’t like to go and dream in the fields,
I’m white, I don’t want to lament the red.
With a creasy heart, I wouldn’t like to walkin the fields,
There is ray and rumor in the fields.

I wouldn’t like to go and dream in the fields,
I’m white, I don’t want to lament the yellow;
With devil heart I wouldn’t like to walk in the fields,
There is shiver and pallor in the fields.

I wouldn’t like to go and dream in the fields,
I’m white I don’t want the white to lament
With a sinful heart, I wouldn’t like to walk in the fields,
There is no snow on the black soil in the fields.

 Translated by Christine Kocharyan

Friday, May 16, 2014

Linda Pastan: Mosaic

1. THE SACRIFICE

On this tile
the knife
like a sickle-moon hangs
in the painted air
as if it had learned a dance
of its own,
the way the boy has   
among the vivid   
breakable flowers,   
the way Abraham has   
among the boulders,   
his two feet heavy   
as stones.


2. NEAR SINAI

God's hand here
is the size of a tiny cloud,   
and the wordless tablets   
he holds out
curve like the temple doors.   
Moses, reaching up
must see on their empty surface   
laws chiseled in his mind   
by the persistent wind   
of the desert, by wind   
in the bulrushes.


3. THE FLIGHT INTO EGYPT

We know by the halos   
that circle these heads   
like rings around planets   
that the small donkey
has carried his burden   
away from the thunder   
of the Old Testament   
into the lightning
of the New.


4. AT THE ARMENIAN TILE SHOP

Under the bright glazes   
Esau watches Jacob,   
Cain watches Abel.
With the same heavy eyes
the tilemaker's Arab assistant   
watches me,
all of us wondering   
why for every pair   
there is just one   
blessing.
Share this text ...?

Linda Pastan, “Mosaic” from PM/AM: New and Selected Poems (New York: W. W. Norton & Company, 1982). Copyright © 1982 by Linda Pastan. 

Tuesday, May 13, 2014

Սիլվա Կապուտիկյան։ Հայրեն

Ափսոս, ա՜խ, հազա՜ր ափսոս
Իմ կարոտ-կարոտ աչքերին,
Իմ արցունք-արցունք խոսքերին,
Ծով թափած իմ ծով-ծով սիրուն,
Ափսոս, ա՜խ, հազա՜ր ափսոս։

Իմ փշուր-փշուր ժողոված,
Իմ հատիկ-հատիկ կողոված,
Թանկ գտած՝ էժան կորցրած
Երազին՝ փշրվա՜ծ մի օրում
Ափսոս, ա՜խ, հազա՜ր ափսոս…


Սիլվա Կապուտիկյան, Դեպի խորքը լեռան, «Հայաստան» Հրատարակչություն, Երեվան, 1972



Sunday, May 11, 2014

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՇԻՐԱԶ: Մայրս

Մեր հույսի դուրն է մայրս,
Մեր տան մատուռն է մայրս,
Մեր օրորոցն է մայրս, Մեր տան ամրոցն է մայրս
Մեր հերն ու մերն է մայրս,
Մեր ճորտն ու տերն է մայրս,
Մեր տան անտունն է մայրս,
Մեր արծվաբունն է մայրս,
Մեր տան ծառան է մայրս,
Մեր տան արքան է մայրս,
Մեր տան անճարն է մայրս,
Մեր դեղ ու ճարն է մայրս,
Մեր տան աղբյուրն է մայրս,
Մեր ծարավ քույրն է մայրս,
Մեր տան անքունն է մայրս,
Մեր անուշ քունն է մայրս,
Մեր տան ճրագն է մայրս,
Մեր արեգակն է մայրս:
Մայրս, մեր հացն է մայրս,

Մեր տան աստվածն է մայրս

My Mother
 
My mother -- gate to our hopes,
She is the chapel of our homes,
She is our cradle, my mother,
The fort of our home, my mother,
My mother is both mother and father,
She is both slave and master,
She is the homeless of our home,
She is the nest of eagles, my mother,
She is the house-maid of our home,
And the sovereign of our house,
Although helpless, my mother,
She is both salve, balm, and healer,
My mother, the fountain of our house
And the parched, thirsty sister,
Sleepless guardian, my mother
And our sweet sleep and slumber,
She is the lit candle, ever bright,
My mother is the sun, font of light.
 
………………….. Hovhanes Shiraz
Translated by Tatul Sonentz 

Friday, May 09, 2014

Albert Kapikian: TRYSTS

          "I wait for you still,

                    as if you could arrive"

                   "You Have Not Died "
                    Vahan Derian


  1

The trees are wombs of wind and sound
that find me poised this hour
to rip out a—

I love you i am falling
from these hills searching meadows
for your–

I thought i saw you this evening
it was just dark
the mountains brief
the cool air gathering
in pools of wind
we might run

from



    2

Here we are and here
we will bury our hearts
here at last we will fail
so gently so desirably fail into one another
into the land into the sound of the land
that is the sound of our–

I want to know how to make a moon for this rain
a full wound to drench the sky with
and patch above the–

When we work ourselves into the ground
it will be like love first love we will take our hands and shoulders
and thighs into a juxtaposition that is nothing if not

fatal



    3

The street darkens no light left
to seal in its corners
and fit about its–

We have not yet found
the land that we will leave
to find

home

My hands are failing
softly down your hair
it is winter there tonight it is wind
the deep sparrows failing softly down the wind
down the brief wound of land
that makes our




    4

grave



This poem first appeared on the Literary Groong website

Thursday, May 08, 2014

Leonardo Alishan: Anniversary Poem (For Neli)



Leonard Alishan (1951-2005)



Plucking petals is a sin.
Listen to my song, my love,
though I sing it silently;
though I sing it 
through the tired blackbirds
nesting in my eyes.

Like gold dust
settling at the bottom of the pan,
your love has settled
in my bones
and blood.

This love, buried under
sixteen generations of red ripe apples
and sixteen layers of golden leaves,
is a treasure,
the gold of a bygone era
that lives in its coins.

I love you
though the narrow pass of my throat
grows increasingly dangerous
for a caravan of words.
Words reach your ears
pillaged and plundered,
cut off from the rest,
making no sense.
Accept the nonsense
with extended arms,
palm tree,
well of clean water,
safe shade.

When I lived
on a small unchartered island
in an unsailed sea,
I saw you in the sun
stitching the leaves of the palm tree
to the white clouds
with golden needles,
keeping my island afloat.
And I love
your life imbued Armenian fingers
wheat scented
and sun burned
but finer than the long thin tail
of a small tropical fish.

Plucking petals is a sin.
Take the flower, my love,
and smell my love song
from a kiss.

This poem has appeared in RAFT

Տարեդարձի Քերթուած
                                  Նէլիին

Թերթերը պոկելը մեղք է։
Լսէ՛ իմ երգս, սէ՛րս,
թէեւ երգս լուռ է.
թէեւ կþերգեմ զայն
աչքերուս մէջ բոյն դրած
սեւ թռչուններուն ընդմէջէն։

Տապակին յատակը նստած
ոսկէփոշիի նման
սէրդ է նստած
ոսկորներուս եւ
արեանս մէջ։

Այս սէրը, թաղուած
հասուն կարմիր խնձորներու
տասնըվեց սերունդներու
եւ ոսկէ տերեւներու տանըվեց
խաւերու տակ
գանձ մըն է --
անցած օրերու ոսկին՝
որ կþապրի իր ստակներով։

Կը սիրեմ քեզ,
թէեւ նեղ անցքը իմ կոկորդիս
երթալով վտանգաւոր կը դառնայ

բառերու կարաւանի մը։
Բառեր կը հասնին ականջներուդ
կողոպտուած եւ աւարուած,
պոկուած մնացածէն
անիմաստ դարձած։
Ընդունէ՛ անմտութիւնը
բաց թեւերով --
արմաւենի,
ջինջ ջուրի հոր,
ապահով շուք։

Երբ կþապրէի
փոքր անծանօթ կղզզիի մը վրայ
անծանօթ ծովու մը մէջ,
տեսայ քեզ արեւին մէջ
կարելդ արմաւենիին տերեւները
սպիտակ ամպերուն
ոսկիէ ասեղով
կղսիս ալեծածան պահելով։
Եւ կը սիրեմ
քու կենարար, ցորեն բուրող
եւ արեւահար
հայու մատները,
աւելի նուրբ քան երկար, նիհար
պոչը փոքր արեւադարձային ձուկին։

Թերթերը պոկելը մեղք է։
Ա՛ռ ծաղիկը, սէ՛րս,
եւ հոտոտա՛ համբոյրէ մը եկած
սիրոյ երգս։


......................Լէոնարտօ Ալիշան
Թարգմանեց՝ Թաթուլ Սոնենց

Wednesday, May 07, 2014

Մարո Մարգարյան։ Ամեն ինչ թողի

Ամեն ինչ թողի, թողի ես վաղվան,
Բայց ետեւից էլ վաղ չի մնացել.
Միշտ կարծում էի, թե սկիզբն է դեռ
Ու նոր պիտի գան երգերն իսկական.
Նայում եմ հոգուս հոգնած ու անսեր
Էլ թեթեւ տող ու տաղ չի մնացել.
Ամեն ինչ թողի, թողի ես վաղվան,
Բայց ետեւից էլ վաղ չի մնացել։      



Մարո Մարգարյան « Ձնհալից Հետո»- Հայաստան հրատակչութիւն, Երեվան, 1965      


I Left All Things…

I left everything, all for tomorrow,
Behind it now, I see no new morning.
I always believed all was just beginning
And the real songs were soon to follow.
 
I look deep inside, loveless and hollow,
There are no light lines or verses to sing.
I left all things for tomorrow’s spring,
Yet behind it, there’s no new morrow…
 
…………………………… Maro Margaryan
Translated by Tatul Sonentz                                                            

Tuesday, May 06, 2014

Ենովք Լազեան: Բողկ ցանեցի

Բողկ ցանեցի՝ բուսաւ, 
եւ հողին մէջ կսկլոր 
ու կաս կարմիր կ'երեւի արդէն:

Հազար ցանեցի՝ 
կը բուսնի կամաց կամաց: 
Շա՜տ պզտիկ է տակաւին:

Խաղողին որթատունկը միայն 
այսօր կեանքի նշոյլ ցուցուց. 
առաջին երկու բողբոջները:

Նորատունկ կեռասենին 
ծաղկեցաւ: 
Պառաւ խնձորենին ալ:

Խոտը ամէն տեղ չէ որ կը ծածկէ: 
Տեղ տեղ մոլախոտ բուսած է, 
տեղ մը մեռած եղեւնիին 
ասեղները խեղդեցին մարմանդը: 

Լերկ տեղերը առւոյտ ցանեցի: 
Երեւցան առաջին եռեակ տերեւները: 
Կով չունիմ որ ուտէ:

Ուրախ եմ որ վաղը եւ մէկալ օրը պիտի անձրեւէ, 
ու պիտի չջրեմ: 
Առաջ անձրեւին չէի ուրախանար:

Monday, May 05, 2014

Մարո Մարգարյան։ հազիվ հազիվ կարողացա

Հազիվ հազիվ կարողացա,
Պահել փշուր կրակ անմար,
Եվ չըպաղել։
Հազիվ հազիվ կարողացա
Մորս տված պատկերն իմ պարզ
Զաղավաղել։
Այսքանով էլ պարտական եմ
Քեզ խոր իմ սեր,
Իմ լույս կարոտ։
Այսքանով էլ պարտական եմ
Քեզ, իմ անտես հզորություն,
Իմ նախատված,
Իմ անկարող։

Մարո Մարգարյան « Ձնհալից Հետո»- Հայաստան հրատակչութիւն, Երեվան, 1965

Sunday, May 04, 2014

Book presentation in New York City

On Tuesday, May 6, 2014, the Zohrab Information Center will host a presentation by Jennifer Manoukian on her new English translation of Zabel Yessayan's memoir, The Gardens of Silihdar.

The Armenian Diocese
630 2nd Ave.
New York, NY 10016

www.zohrabcenter.org
(212) 686-0710

Friday, May 02, 2014

Համաստեղ։ Ախ, հուր է, հուր է սիրտս

Ախ, հուր է, հուր է սիրտս
Չգիտեմ ուր է սիրտս
Ետեւէն սարերուն ինկայ,
Ձէն տուի, լուռ է սիրտս։

Սարերուն մէջ պար կու գայ,
Հովերուն մէջ վար կու գայ,
Կը թափէ դուռս ու կ՛անցնի,
Դուրս կ՛ելլեմ, մէկը չկայ։

Ախ, խորթ է, խորթ է սիրտս,
Հով առած յորդ է սիրտս,
Վախնամ թէ կախարդը չար,
Բռնէ ու մորթէ սիրտս։


My Heart is Suffused with Fire

My heart is suffused with fire,
I don't know where it is,
I searched for it in the hills,
I called out, but my heart was still.

It is a dance to mountain airs,
A wing on the pulse of the wind,
A rap on my door that quickly ends;
I go out and no one's there.

My heart is stranger to me,
Full on the wind and far apart;
I am afraid that the evil witch
Will seize and devour my heart.

(translator unknown)

Hamasdegh (1895-1966). This text was amongst several poems by this author whose work inspired composer Alan HovhanessThe Flute Player of the Armenian Mountains, op. 239, was written in 1945. There are two known recordings: Ara Berberian, bass, accompanied by the composer; this LP was released in 1972. A later recording with Mr. Berberian and Şahan Arzruni,  piano, was released in 1985.



GARTAL returns to the Bower Poetry Club

On Sunday, May 11, 2014 
6:00pm - 7:30pm 

at Bowery Poetry Club
308 Bowery
New York, New York 10012

A reading by

Danielle Abrams
Ahimsa Timoteo Bodhrán
Lola Koundakjian
Alan Semerdjian

Hosted by Nancy Agabian

Inspired by the recent stories from Turkey of hidden Armenians in family trees, the readers for Gartal: The Part of You That Is Me will be sharing stories, poems and nonfiction on hidden and shared histories – from various cultures and identities, queer and otherwise.

Since 2002, Gartal ("to read" in Armenian) has been an independent forum for both established and emerging writers of Armenian descent and/or multicultural writers dealing with related themes to read their poetry, fiction, creative nonfiction and dramatic texts to the public. For more information, email nancyagabian@gmail.com.

Sponsored by the Armenian Gay and Lesbian Association of New York.

Tickets: $10