Կարեն Անտաշյան: ԳԱՐՈՒՆՔԱՑԱՎ

Սերը երկար մազեր ունի, փափուկ է...
Եթե աչքերս փակեմ ու կենտրոնանամ,
նույնիսկ կհիշեմ աչքերի գույնն ու... մնացածը:

Սերը տարիներով կարող է զգեստը չփոխել`
հատկապես էն բաց-կապտամոխրագույնը`
մանր սպիտակ ծաղիկներով:

Սիրո մասին միշտ գարունից թաքուն եմ մտածում,
որ հանկարծ գարունը չառիթավորվի:

Եվ ամեն անգամ, երբ լսում եմ «L'histoire d'un Amour»-ը,
սերը քնքուշ գրկում է մեջքիցս և կծում աջ ականջս:

Սերը... երեք ամիսը մեկ... քսանհինգ րոպե
կրծքամկանի սպազմատիկ կծկումներ,
որից չեն մեռնում:

Եվ ինչպես Սիրո մասին աշխարհի բոլոր
պատմություններում,
ինչպես աշխարհի մնացած բոլոր սերերը,
Սերն էլ եսիմ քանի տարի առաջ
ամուսնացել է հարուստ սփյուռքահայի հետ
և մեկնել այս երգից հեռու ՜... հեռու ՜... հեռու ՜...

(Փողոցներում լիքն են իր նմանները:
Փառք Աստծո, որ ինքը չկա):

© Karen Antashyan, 2009 

From the Volume Անտաշատ. պոեզիա 78%, used by kind permission of the author.