ԺԱՆԵՏԱ ՀԱԿՈԲՅԱՆ: Անվերնագիր

Ձուկը՝ ջրում, մարդն իր հողում
/ Ժող.առած/

Շունչս է կտրվում…
Սիրտս հիվանդ է…
Ու ինձ թվում է օդն այստեղ վատ է,
Բայց կան ինձ նման գաղթական հայեր,
Որ լավ են շնչում ու չունեն ցավեր։
Ուրեմն ես եմ,
Որ ծանր եմ շնչում…
Բայց ինչի՞ համար, ինձ ի՞նչն է տանջում,
Որ չեմ կարենում լիաթոք շնչել
Ու ձկան նման ջրից դուրս, ափին
Թփրտում եմ ու չեմ կարող ապրել։



ԺԱՆԵՏԱ ՍՈՒՐԵՆԻ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
ՄՈՆՐԵԱԼ—2007